Gölgeler Şiiri - Orbay Eken

Gölgeler gölgeler gölgeler
Her bir güneş ışığını örttüler
Geceleri duvarlarıma üşüştüler
düşüncelerde beynime
Bir arkamda bir önümde
Yalnız kalmak yok hayatta
Sabah işe giderken yanımda
Akşam büfeden şarap alırken de
Beni terk etmeyen tek dostum O
Benimle yürüyen benimle düşen
Çevirmese de hani iki boş lafı dilinde
En azından dinliyor beni
Dilsiz bir dost ama anlıyor beni
Ah bir konuşsa
İçimde kaldı işte
Bir de ben onu dinleyebilsem
Eleştirse beni küfretse
Neyse ki hala beni dinliyor
Ulan bıkmadın mı benden desem
Cevap vermiyor ki
Son yudumu onun şerefine kaldırıyorum
Ve… O hala yanımda
Bir ara kayboluyor geliyor
Mutfakta herhalde diyorum
Avunuyorum
Ama geliyor neyse ki geliyor
Bazen büyüyor dikleniyor bana
Bazen de küçülüyor
Tek dostumdur ölüme benimle gidecek bilirim
Bir şeyde diyemiyorum hani dost dediğin de öyle olmalı
Bir büyümeli bir küçülmeli karşında
Yine o ürperen sessizlik
Ürperten demiyorum
Can yoldaşım yanımda
Heeyt… O korksun bizden
Hayat korksun dünya korksun
Hani de benim yarım kilo pastırmam…