Gölgeler Şiiri - Emrulah Pekyen

Işıksızım mualla! Aydınlığa kastın nedir?

Gölgelerin raksında keskin bir tütsü kokusu.

Ayaklar altına alıyor gölgemi kandiller.

Nefes nefes ölüyor gölgeler karanlığa varırken.

Kibrit kutusunda kalan son bir dal ömür.

Sitemim; sana değil, sendeki bana...

Gülüşünden ekmezsen Kemâl'imi biçemem mualla!

Hiçbir damla yetiştirmez artık seni toprağımda.

Kahrını lezzet bilir, aşktan dem vuran meczup.

Aşk sükut edebilme cürretidir. Sus ne olur mualla!

Sessizliğindeki çığlığı duyabilmektir marifet.

İhanet, sensiz de yaşayabilmektir!

Son bir ay ışıltısı mualla!

Hangi bahardan yeşiller ısmarladın?

Hangi kaleme mürekkep ağlattın?

Lirik bir şiirin ilk dizesi mualla!

Bir güzü devirmenin özgüveni

Bir bahar'a varmış olmanın çocuksuluğu.

Söylesene mualla! Kime bu hercai duruş?

Küser sonra çiçekler, sıla dediğin kaç mevsim?

Tüm sancılarımı erteledim mualla!

Şimdilik paslı demirler sırdaşım.

Bu sana son şiirim mualla!

Hoşçakal! Mehaba beşinci mevsim...