Gölgeler Şiiri - Hasta Ruh

Bu gölge güneşten zehirlenmiş
O duvarlar hep nemden çürümüş
O yüzden karanlık gece, günden
Çünkü kan her zaman nefesten fazladır
Akşam da gelecek gün de bitecek
Asma yüzünü, sana köpeköldüren gülüşleri yakışır
Sırf ben varım diye bir fotoğraf eksik
Sırf yoksun diye tüm çerçeveler boş
Aynı yerden bakmıyoruz dünyaya
Doğuşun batışım olmuyor
Gidişin de bitişim
Sorsan çok güçlüyüm de
Ayarlayamıyorum saatleri
Yetişemiyorum hiçbir zamana
Ne erken kalkabilirim ne geç kalabilirim
Sofraya zoraki oturtulmuş bir çocuk
Öyle iştahsız sevgiye
Yok oluyorum karanlıkta
Bu ışık gölgelere bile hasret