Gölgeler Şiiri - Önder Karaçay

Nedensiz gölge yoktur, yeter ki insan kendine gölge olmasın

Dağların arkasına batıdan gizlenen güneş, doğurduğu gölgeleri doğudan doğarak yok eder

Tutarsız, güvenilmez ve geçicidir gölgeler

Serinliği aldatıcı, bir tarafı karanlık, öteki yüzü sarsıcı

Tek renktir gölge, içine gireni kendine boyar

Kendi suretimizi kendimiz terk etmeden bizi terk etmeyen tek parçamız, bizimle hareket eden, bizimle duran

Işık yoksa gölge de yok
Karanlıkta barınamayan tek karanlıktır

Gölgeler bile ışığa, aydınlığa muhtaç iken gölge edene abone insan

Ürkektir gölgeler bilinçaltında bastırılan korku gibi

Güneşe direnebilen tek yürektir gölge, ışığın sansür edildiği alan

Her gölgenin de bir yaratanı var, ışık münzevinin gözünü alırken, gölgeye keskinlik katar

Gölgeler söndürdü aydınlık ateşimizi

Kıldan ince, kılıçtan keskin kalın bir çizgidir

Görünmez zincirleri kırma savaşı bu

Kendini yaşatmak için korkutmak mesmu değildi gölgeler kadar