Gölgeler Şiiri - Leyla Gül Varoglu

güneşe gülümserken
gölgeler çaldı kapımı
gönülsüz aralasam da kapıyı
kırgınlıklarım çıkmaya başladı merdivenlerden
hüzün gelip oturdu baş köşeye
sabır alev alev aktı
kanayan yüreğime

ah!
bu yaklaşan sessizlik
her nefes alışımda yavaş, yavaş gelen hüzün
durmadı
bir parça daha söktü yüreğimden

hiç tanımamışım
çok tanımışım
ne farkeder
bir keder bulutuyla
içimden birileri kayıp gitti
ay beklerken güneşi
bir gece daha düştü gözlerimden

döküldü hecelere
susarak ağladıklarım
kırıldı acıdan menekşelerin boynu
faili meçhullerle
hüküm giydi sevdalar

haydi yeniden yargılayın
örselenmiş duyguların uzlaşmaz sanığını
zindanlar ne ki
kırın kalemimi
kurun darağacını
bir avuç gül yaprağı
bir avuç kar suyu serpip
götürüp koyun toprağın rahmine