Bana söylenen onlarca yalan vardı
Benim acı çektiğim onlarca yıl.
Dönüp bakınca geride olanlara
Arta kalanlar yetmiş yaşamama.
Unutmuş değilim bende olanları
Devrimleri, yıkımları, aşıma uğramış zamanları.
Saatler bazen hep geçti
Bazenler saatler bile sustu.
Şimdi avutulmamış ben
En diren karanlıklarda,
En yıkıcı depremlerde,
Çalkantıların en kusturanında
Bir armağan gibi seviyorum aydınlığı.
Ayrılıkların her türlüsünü satan bir sahaf olmuş yüreğim,
Yüreğim korkusuzlar için bir agora.
Ve her gün döndüğünde aydınlık karanlığa
Ben kaldım şu aydınlığın karalığında.
Kayıt Tarihi : 14.5.2013 21:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!