Gölgeler Şiiri - Nuri Gökhan Sonsel

Gecenin ayazında,ağır adımlarla, yürüyen bir gölge,
Gözlerinde, derin ve karanlık uçurumlar var.
Medeniyet denen kavram,hükmünü yitirmişse,
O gölge de,karanlık da,uçurumlar hep benim.
Ne olduğu belirsiz vahşice cinayetler,
Soygun,namus, kan davası vede binlerce cürüm.
Bunlar hayat kulvarında, uzun metrajlı film.

Bu gece rüzgarlar nedense, adımı sayıklıyor,
Benden başka, hiç bir kimse yok etrafta.
Yıldızlar bulutların ardında, farlarını yakmamış,
Sokak lambaları solgun,kör bir fenerle dolaşıyor ışıklar.
Herkes sıcak yatağında, gecenin dört buçuğu,
Ceketime sıkı sıkı sarılmış, titriyor donuyorum,
Kedilerse aşk peşinde,köpekler havlamıyor.

Yağmur damlalarıyla, atıyor bu gece kalbim,
Yorgunluktan,bir köşeye oturdum,ayaklarım gitmiyor.
Beynimin taa içinde, bir film şeridi gibi titrek,
Geçmiş anılarımın, slayt gösterisi var.

Sokaklar boş,caddeler ıslak, ben ise sırılsıklam,
Neden ağlamıştım bilmiyorum, istemeden bu gece,
Kaldırım taşlarına baktım, gözyaşlarım var..
Ve anladım ki, benimle ıslandı, bu gece hatıralar…

N.Gökhan SONSEL