Gölgeler Şiiri - Osman Aslan

Ne güzeldi seninle geçen seneler.
Keşke aramıza girmeseydi gölgeler.

İstediklerini aldılar, beni sensiz bıraktılar.
Ama en acısı seni bensiz bıraktılar.

Ben oysa bir tek sana tapardım.
Senden başkasını yalan sayardım.

Sen bu aşkın kıblesiydin.
Vazgeçilmez dediğim biricik sevgilimdin.

En kötü günlerimde benimleydin.
Ben ise karanlık düşüncelerin esiriydim.

Esaretin bedelini sensizliğimle ödedim.
Farkında olmadan sana ihanet ettim.

Geçen yıllar aklıma getirdi başımı.
Ama artık kapatmaz hiç bir şey yaramı.

Seni ben, bensiz bıraktım acımasızca.
Sen ise beni sensiz bırakmadın asla.

Beni unutmak için, bilirim zehir içtin.
Bunun tek suçlusu bilirim benim.

Karanlık gölgeler oldu aşkımızın katili.
Ben de sevemedim asla senin gibi kimseyi.

Sen bunu belki hiç bilmeyeceksin.
Benden hala nefret etmeye devam edeceksin.

Belki de bir gün gerçekleri öğreneceksin.
Yüreğindeki yangını söndüreceksin.

Benim şanssızlığım gölgelere takılmam.
Seninkiyse gölgelere takılan birine aşık olman.

Gölgeler beni benden, senden etti.
Senle yaşadığım her an bir ömre bedeldi.

Sen artık kaldın bu dünyada mısralarda.
Ama kavuşacağız emin ol, bir başka boyutta! .