Gölgeler Şiiri - Cumali Aslan

Galib dede vuslata yaslamış başını uyuyordu
Kelebek hala aşinasıydı mumun
Son için doğan her gün mutluluğuydu umudun
Aşkı gördüm

II

Görebilmek meziyettir her görünenin ardında aşkı
Aşk deryasında yaratılanı severek pişti
Ne zamanki yunus ağzını açtı
Muhabbeti gördüm

III

Değil mi ki süslü hayal tutunamaz eteğinden yalın gerçeğin
Ragif girip akif çıkabilmelisin içinden bir hücrenin
Taşınca içinden tini, teni; ölüm denen gömleğin
İnancı gördüm

IV

Sıcak kalırmış dizeler inanarak yazılınca
Gözler dokunabilirmiş deniz ardı sahillere
Özlemin nazmı hikmet doluymuş
Hasreti gördüm

V

Hayyam’ın gözleri atmosferde bir tabakaydı yere bayağı yakın
Bense her zerremde toprak kokacak kadar yerdeydim
Aksine dalınca gün batımından süzülen şarabın
Cenneti gördüm

VI

Yanan sularda bir şairi cezbedince esrarlı imgeler
Akşamla yanıp şafakla pembeleşir iç âlemi yankılayan dizeler
Art alanındaki hislerle düşüp dağılınca renkler
Sonsuzluğu gördüm

VII

Gölgeler, her diyarda aşka bezenir düştükleri yer
Gölgeler, yeni bir şey deme hasretine sebildir ömürleri
Gölgeler, renkleri girift ölümü vuslat eyler tahayyülleri
Gölgeler, ruhumuzu okşayacaktır hep ölümsüz dizeleri