Gölgede Kalmak İçin Çok Geç

Gölgede kalmak için çok geç...
güneş içimden
beni gölgeleyen çatıların altından doğuyor
yukarı doğru...
zaten olması gereken de buydu.
yukarıdan aşağı girmesi güneşin
herkese eşit verilendi, kolaydı.
içten yukarı yükselen alevlerin görevi
çatıları yıkmak
gölgeleri yakmaktı
güneşle bir olmaktı.

şimdi artık
gölgede kalmak için çok geç.
alevim gitgide büyüdü
gölgelemeye alışmış çatılar
alevlerin ucunun onları yakmaya başladığını
anladılarsa da
zaman kalmadı.

aşağıyı çoktan unutmuşlardı
gözardı etmişlerdi
rahata ermişlerdi güneşe doğru,
sıcaklığa yönelmişken yatışları.

sonu bu hepsinin, doğaldır
durulmaz ki önünde güneşin!
arasına girilmez ki Yaratan’la kulun? ..
kiremitlerin, ahşapların eriyinceye kadardır keyfin
bir çöker ki çatın zamanı gelince
toparlanamazsın
aşağı gümlersin tepetaklak!

ve biliyor musun;
hep o aşağıda gölgelenmiş ateşlerden oluyor bütün bu yanışlar,
çöküşler, yerle bir oluşlar?

gölgelemeyi seçmendi yanlış olan
önüne geçmendi güneşin
ateşleri bastırmandı...

ama artık bitti
bir an önce yap ne yapacaksan!
ya ateşlere katıl sen de yüreklerdeki
ya da ölümlerden ölüm beğen kendine!

gölgede kalmak için çok geç...

(Kasım 2006)