ben bilmiyorum kaç adımda ulaşıyorsun
otobüs durağına.
kaç numara yazıyor,
bindiğin otobüsün alın yazısında.
ben bilmiyorum.
birden düşerek bir boşluğa,
nasıl yaşadığım yer olurum.
anlatsana….
şimdi bildiğim bir sokağında,
yaşadığım kentin,
adımımın sesine benden tanıdık
kaldırımlar üzerindesin.
ben yıldızları saklamışım göz bebeklerime
seni izliyorum,
tam önümdesin.
bir ses olup vuruyorsun sahillerime,
kürekler nasıl dans eder dalgalarla
ve yıldızlar nasıl düşer denize
yakamoz olur
ay karanlığında.
mevsimler hiç midir?
ya da ağustos kadar sıcak demek midir
bir yangın yerinden
göz kırpması ışıksız fenerlerin….
seni izliyorum, tam önümdesin.
ben bilmiyorum hangi yoldan döneceksin
çıktığın kapıya.
kimlere selam verip,
kaç çocuğa annelik edeceksin.
ben bilmiyorum.
ama yağmur bulutları kapkara
yaşadığım bu şehirde.
ben şimdi burada nasıl dururum?
gelip ıslanmasınlar diye
şemsiye olmak varken saçlarına.
Anlasana ….
Kayıt Tarihi : 13.12.2006 01:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu güzel şiir için izninizle dost Anton Çehov'un çok sevdiğim şu sözünü paylaşmak istiyorum 'Sen sevdiğin için sakın utanma, bil ki utanması gereken; sevildiğini bildiği halde sevmesini bilmeyendir aslında.bir terkedilişin ardından yakarış gibi...... hüzün sarmış kalemi. . Hayat böyledir işte.. Hep o kıyamadıklarımız kıyar bizlere............
Hayat devam ediyor öyle ya da böyle......
Saygılar ustaya
TÜM YORUMLAR (2)