Gölge Hayatlar Şiiri - Akın Ünal

kimler üzerime giydirdi
kim seçmişti hayat denen filmin başrolünü oynamayı.
Biz seçmemiştik, seçilendik.
Verilen rolde kimimiz başrol oynadı, kimi figüran.
Herkesin bir hayat hikayesi vardı.
Uzun, kısa renkli, mat, soğuk, sıcak vede ebruli…
Hayat denen
şu uzun ama bir o kadar kısa metrajlı filmde tutulan köşeler vardı.
Atılan sessiz çığlıklar, çıgırtkanlar,
iyiler, kötüler,
iyi adam, kötü kadın,
garip dilenci, aptal aşık,
masum çocuk,
deli divane, hoyratça uzayan zaman tünelinde,
hep bir bekleyen, beklenenler vardı.
Kimse takvim yaprağını kopartmamıştı,
gelecekti, gelmeliydi,
Gelir di muhakkak gelirdi,
gelmeyeceğini bile bile yinede gelecek denirdi.
Oysa ki kocaman bir yalandı,
ne giden geri gelecekti, nede giden beklenecekti.
Gelse de ne değişecekti, ki;
zaman tüneline uğramayalı çok olmuştu tren…
Hayat elbisesinde en çok kırmızıyı sevdim,
en çok değaje yakayı.
Lacivertler vardı,
hayat kesitlerimde net çizgilerle desenleşmiş,
matlıklar vardı, ara renklerde.
Beyazlar vardı, siyahların kapattığı.
Pembelikler çocukluğumdan kalma,
barby bebeklerde değil, ayazdan üşümüş elmacık yanaklarda…
Kırmızıyı ilk dizlerimde, yeşili gözlerinde, EBRULİYİ HAYATLA öğrendim…
Provası yapılmamış,
hadi oyna diye hayat denen sahneye atılmış, figüranlarız.
Roller hep aynı aslında değişen sadece figüranlar…
Tıpkı aşklar gibi.
Nice sevdalar vardı,
adına şiirler yazılan, türküler yakılan,
dağlara vurulan, çöllere düşüren.
Şimdilerde neredeler?
Her birimiz,, asla vazgeçemeyiz dediğimiz ne değerlerimizi yitirdik.
Altını da kaşeledik HÜKÜMSÜZDÜR…
HAYAT HÜKÜMSÜZ,
HAYATIN HÜKÜMSÜZLÜĞÜNE, HÜKMEDEN, HÜKÜMLER HÜKÜMSÜZ,
SEN HÜKÜMSÜZ
BEN HÜKÜSÜMSÜZ,
HERKES, HERŞEY HÜKÜMSÜZ.