Gölge Dostluklar Şiiri - Ahmet Nejat Alp ...

Bir ömür verdim sana,
Geceyle yarışarak.
Yüreğimden dilenen
Sükûtu bağışarak.

Bir omuz oldum her an,
Yıkılmasın diye sen.
Kendimden eksiltirken
Tam eyledim yâr iken.

Ne verdimse eksildi,
Ne aldınsa unuttun.
Bir solukta sildin hep
Geçmişi tek bir duttun.

Bir gün "yoruldum" dedim,
Göğsümde kırdın beni.
Yılları yaktın bir söz,
Bir sitem etti seni.

Dostlukmuş, meğer rüya—
Uyandım külden geri.
Meğer vefa susarmış,
Kırıldığında peri.

Artık ne yüküm sana,
Ne kalbim senden yana.
Öğrendim: gerçek dost
İnce bir ize konar.