Gölge Çemberi Şiiri - Berkay Kotan

Bir geceydi, yüzleşmeye korktuğum her şey karşımdaydı. Uzun zamandır içimde derinlerde taşıdığım, kelimelerle anlatamadığım bir boşluk, o karanlığın içinde çember gibi dönüyordu. Sanki varoluşumun en sessiz parçası, bir gölge gibi arkamdan sürükleniyordu. Hiçbir iz, hiçbir söz kalmamıştı benden geriye; yalnızca kendi içimde dönüp duran, her seferinde biraz daha sarmalayan o gölge çemberi. Adımlarımı nereye atsam, karşımda bir aynaya çarpıyordu sanki. Ve aynadaki yüz, benden çok uzakta, bambaşka bir gerçekliğe aitmiş gibi yabancıydı. Bu geceler kendini tekrar edip dururken, ruhumun yankısız koridorlarında kaybolmuş bir iz arıyorum; belki bir çıkış, belki küçük bir umut. Ama attığım her adımda bu karanlık daha da ağırlaşıyor, varlığımı derinlere çekiyor. Belki de bu gölge çemberinden başka gerçek yok artık, belki de her şey çoktan silinmiş. İçimde kimsenin göremediği, yalnızca bana ait olan o karanlık işte ona doğru çekiliyorum, bir nehrin kıyısına dökülen sessiz bir akıntı gibi... Bir gün belki bu döngü kırılır, belki gölgem yok olur. Ama şimdilik, her adım beni aynı karanlık çemberin içine geri getiriyor.