Gölge Şiiri - Gökhan Koz

Yeryüzünde kaplar, ufacık bir bölge,
Cansız, duygusuz, kalpsizdir gölge,

Gölge, yeri gelir benden kısa, benden uzun,
Yerde kayar öylece, sanki üstünde buzun.

Bazı yeri gelir dost, yeri gelir yabancı,
Sen misin gerçek? Ben mi? Kim yalancı?

Ne yağmurda ıslanır, ne üstünde kar tutar,
Kim yok eder gölgeyi, ancak karanlık yutar.

Yürü gölgenle, o önden seni takip eder,
Duvara karşı gelince, o da sana 'dur' der.

Bir ebedi yarış bu, o kaçar, sen kovalarsın.
Ancak onu gün gelir, ölünce yakalarsın.

Bir dostum gölge benim, bir dostumsa toprak,
Ancak ölümle buluşuruz, üç dost şen şakrak...