İçimin ferahlığıydı kaybolan derin acılar
Düşler kervanında savrulurdu anılar
Yitip giden zamanın yel esen durağında
Kimsesizdi bakışlarım.
Ürkek bir çocuğun masumiyetiyle seslenirdi zaman.
Çarebilmez avuçlarımda, ter kokan bahar sabahıydı filizlenen nasırlar
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta