Gölge Şiiri - Efe İbiş

Gölgeler yanıltır insanı
Her an aldanır gibi bakma
Aldatılırsan bir gün sevdiğin tarafından, dinleme yalanlarını
Ve bakma bana öyle nolur!
Ben her sabah uyanır gibi sevdim
Her sabah uyanıp sana kandım,
Kandırılmaya susarcasına!
Konuştum her an içimde seni
Bir daha susmamaya yemin edercesine!
Masumluğuna kandım,
Kana kana içtim ayrılık şarabını
Ve sustum sonra!
Edilen yeminler seninle hiç oldu
Sen konuşurken içim ağladı benim
Öyle sessizce dinledim doğrusunu bildiğim yalanları
Ve sözlerin hançer iziydi kalbimde!
Sustum sonra...
Konuşmak yersiz olurdu!
Suskundum çünkü, gözlerinde yalanlarına ortak olmuştu…