Gölge. Şiiri - Doğan Deniz

Bir gül açar ormanın en derin ucunda.
Bir gölge düşer o gülün üstüne.
Aşka düşen gölge bu ihanetin kendi adı.

Hal böyle yazıldı ağaçların gölgelerine.
Özgür yüreklerin yakıldığı ormanlarda.
Sen.ben diğerleri ellerimizi açtık gök kubbeye.
Bir tek damla yağmur tanesine hasret baktık.
Ve güneş göründü kavurdu dudaklarımızı.
Sanki ayaklarımızın altından toprak kaydı.
Kaydıda sürükledi yüreklerimizi karanlık mahzene.
Üstümüzde bir baş taşı ruhuna el fatiha.