Golden Horn Şiiri - Hasan Kocamanoğlu

Sirkeci’de Golden Horn’un teras katı
Eylülde bir sabah kavatlısı
Fon müziği dolduruyor kulakları
Sis basmış Tarabya, Boğaziçi kaskatı
Cam önünde bir beyaz martı
Bakıyor içerdekilere
Arada bir camı tıklatıyor, artı
Bakarak insanların yediklerine
Dayanamadım
Kalktım ve bir ekmek parçası verdim
Dönüp bakmadı bile yüzüme…
“Canın isterse ye! Ne ki derdim? ”
Yaklaştı martının ikincisi
Uzattığım ekmeği aldı ve yedi
İsyan etti yaptıklarına martının birincisi
Bağırarak kendi diliyle bir şeyler söyledi…
Beklemeye devam ederken beyaz martı
Israrla cama vurdu gagasıyla
Arkamda oturan kızıl saçlı kıza
Seslendi bir gurur edasıyla
Salonda birkaç Türk, birkaç Azeri,
Birkaç Fransız, birkaç Japon
Arada dolanmakta birkaç hizmet eri
Sabah kahvaltısından bir an
Bir yanda Boğaziçi, yanda Topkapı
Direnir asırlara inat bu yapı
Her kim olursa olsun
Dosttur burada insana her bir kapı…

Sirkeci-180906