Gökyüzünde Şiiri - Abdi Aciz

Uçsuz bucaksız bir gecenin ortasında
Yıldızları seyrediyorum.
Bir bulut dokunuyor ellerime
Ve mehtap goz kırpıyor yüreğime,
Heyecan kaplıyor bedenimi.
Yapayalnız sanmıştım kendimi,
Gökyüzünde ne çok dostum varmış.

Üşuyorum dediğim anda
Gecenin sessizliği sardı beni.
Semanın bağrından bir yıldız kaydı,
Geldi yanıma vefayi öğretti.
Bir kelama muhtaç sanmıştım kendimi,
Gökyüzünde ne çok muhabbet varmış .

Sonra çektiğim hasretle beraber
Gözlerimden seller süzüldü.
Geldi gecenin karanlığı
Gölge oldu onca acizliğime.
Dertlerle dolu sanmıştım kendimi,
Gökyüzünde ne çok dinleyen varmış.

En zifiri karanlıkta söktü şafak birden.
Ömrümün ne kadar boş olduğunu,
Tüm çıplaklığıyla önüme serdi.
Kendime geldim ciğerimi titreten rüzgârla.
Hayalsiz biri sanmıştım kendimi,
Gökyüzünde ne çok umut varmış.