GÖKYÜZÜ ŞİİRLERİ

FELLUCE,
KANDAHAR ve ATLAS


-1.

baştan başa gökyüzü… kırılmış aynadan
..

Anadolu ya doğru ilerlerken yol,zaman yeşilin bozkırına doğru götürüyor beni. Tarlaları yaşam çizgisiyle bölenler her öbeği başka bir renge boyamış. Gelincik tarlalarına,gökyüzünde ne kadar yıldız varsa birer ışıltı göndermiş. Kasabalar,köyler,şehirlerden geçen yol yaşam odalarının başka bir anahtarına uzanıyor. Arı kovanına çomak sokmak gibi bir şey yaşamak ve incinmekse bunun bir parçası; ben üzerime düşeni yeterince yaşadım. Bozkır göz alabildiğine geniş,alabildiğine yeşil,anı biriktirmek için dağları gözlüyorum. Sessizliğe doğru yolun üzerinde kayar gibi ilerliyoruz,mevsim değişiyor geçen zamanla birlikte,bu değişimin içinde yüzüme birde bozkır çizgisi ekliyorum. Arada bir yanından geçtiğimiz göller göl değil de gökyüzü sanki bulutlar yüklü hepsi. akşam üzeri menzile varan kuşlar gibi etrafı gözlüyorum; bir aynanın üstüne çıkıyorum birden gölgem ben oluyor bütün gölgeler gerçek oluyor. Hiç bir şey yalnız değil yansımalar gerçek kadar güzel,zamanı bile ikiye katlıyor dünya. Akşam kan çanağına dönmüş gözlerin gibi soluyor,gitmekten mi? yoksa ardında bıraktıklarından mı? Bir çift suna konuyor yaşamımın kumsalına,ıslıklı bir aşk dansı başlıyor beni umursamadan,bense hüzünle bakıyorum yani yaşamların geleceği dünyaya. Ay yükselirken bir lokma koparıyorum, bir lokma,bir lokma daha sonra dolunaylar doğuyor içime.

04
..

Bir sabah uyanır gökyüzü
Uzanır elbet kolları
Bir bebek sevinci yaşar
Bebek gülümseyişinde yeryüzü
..

Anlamsızlaştı artık
Yaşanılan zaman bile
Ağaçlar kuşlar ve deniz
Başka başka düşünülür oldu.
Ama gökyüzü mavi yer dümdüz
Ve ben yaşıyorum.

..

yalnızlığımı alacak şafak
sen olursun ancak
gecem de sensin
mehtabım da
hangi gökyüzü
seni saklıyor
hangi gökyüzü güneşimi
..

Bulutlar ne kadar yüce
Gökyüzü ne kadar mavi
Aklıma sığmıyor bu sonsuzluk
Kalbimi doldurmuyor yarabbi
..

Şehre bir bulutun gediği herkesçe bilinir
Sokaklar tenhalaşır gökyüzü delinir
Ancak sokak çocukları direnir bu kıyamete
Çünkü onlar bu anlara talimlidir
..

Bir gökyüzü olmak istiyorum.
Bulutların dolaştığı
Bir pamuk tarlası gibi
Bazen de simsiyah toprak gibi
Rüzgara kapılıp uçmak istiyorum
Dallara takılmadan özgürce.
Yüce dağların tepesine
..

Sevgilinin koynuna uzanır gibi boylu boyunca uzanmak yeryüzünün koynuna… Ve sırtımızı sevgilinin yüreğine yaslar gibi yaslamak toprağa ne kadar güzelmiş meğer…
Bakışlarımızı gökyüzünün sonsuz maviliğine ve sevgilinin dipsiz bir uçurum gibi bakan gözlerine emanet etmek, başımızı bir buluta yaslar gibi sevgilinin omzuna yaslayıp gerçek üstü hayallere dadanmak ve kır çiçeklerini boynundan koparıp dünyanın en güzel armağanı olarak sevgiliye sunmak ne kadar güzelmiş meğer…
Ne kadar güzelmiş: sebepsiz bir düş, sınırsız ve imkânsız bir gülüş gibi sarılmak sana… Ve dalgaların sesine kulak verip bitmeyen bir sevda şarkısı gibi öpüşmek seninle…
Sevgiliyle el ele dolaşmak, sevgilinin bir çocuk masalı gibi bakan gözlerine dalıp dalıp olağanüstü yolculuklara çıkmak ve gecenin koynunda titreşerek yanan acemi bir alev gibi yana döne sevişmek seninle ne kadar güzelmiş meğer…
Ne kadar güzelmiş: avuçlarımda dallanıp budaklanan bir sarmaşık gibi senin çıplaklığını avuçlarımla sarıp sarıp sarmalamak… Ve edepsiz ve arsız ve haylaz ve ele avuca sığmayan kadim bir aşk gibi tepeden tırnağa özgürce sevmek seni…
Ne kadar güzelmiş meğer: her gün kendini yeni baştan yaratan ve sonsuz bir devinimle birbirine kavuşup duran gökyüzünün ve yeryüzünün aşkı gibi yaşamak seni…
Birazdan gökyüzü sevda yüklü bulutlarla birbirine karışarak " seni seviyorum " diye bangır bangır gürlediğinde ve yıldırım bir aşkla ışıl ışıl yanarak yeryüzüne düştüğünde ve gökyüzü insanlık tarihinden çok daha eski olan aşkını damla damla yağmurlarla yeryüzüne ilan ettiğinde ve kuruyan toprakların çatlayan gövdesinden içeri sızarak yüreğinin orta yerine bir çağlayan gibi düştüğünde ve yeryüzü aşkla uyanarak gökyüzüne “bende seni seviyorum” dediğinde gökyüzünün mutluluktan şimşekler çakarak, yağmur ve bulutlarla halaya durmasına sakın şaşırma...
..

Gökyüzü dumanlı ve bulutlu
Ama yine de ben güneşi görüyorum.
Çevremde anlayışsız,şekilsiz insanlar...
Ama ben Günışığı'nı seviyorum!
..

Bu gece gökyüzü hüzne gebe
Kıvranıyor doğum sancıları içinde
Bu gece gökyüzü acılı bir anne
Ha doğdu ha doğacak keder adlı bebek..
Doğacak
Ve ağlayacak çığlık çığlığa
Sitem olup düşecek yeryüzüne gözyaşları...
..

bakışarak yer açtılar
öteki insanlara
yeryüzü balkonunda
gökyüzü balkonunda
..

Deniz uzatmış ellerini
Bakmış kıyıya
Toplamak için zamanın tortusunu
Takılmış çakıllarına

Gökyüzü çıkarmış gözlüğünü
Fırlatmış uzaya
..

Gökyüzü masmavi ve saatler yorgun bir su gibi akıp gidiyor gözlerimde.. Ufka, gökmavisinin kızılla birleştiği o ince sıcak ve yumuşak çizgiye bakıyorum. Bir kuş gelip konuyor saçlarıma, yüreğimi ipekten kanatlarına sarıp sana gönderiyorum...

ASİMAVİKEMAL
2005
..

Gök kuşağı olmak istermiydin?
Gökyüzü ile yeryüzü arasındaki,
O ahengi bulan renk cünbüşü gibi.
Yoksa kasırgamı olmak isterdin?
Gökyüzü ile yeryüzü arasındaki bir çıban gibi.
Hey sen yağmur olmak istermiydin?
Gökyüzünden yeryüzüne düşen bereket senbolü gibi.
..

Aynı gökyüzüne sığamıyoruz nicedir seninle. Koca gökyüzü dar bize. Sen bir yandan itiyorsun, ben bir yandan. Yıldızlar batıyor ayaklarımıza. Güneş ne de soğukmuş yakından...! Zaman çabuk geciyor derlerdi de inanmazdım. Bak, tam yüz yıllık yanlızlık var içimde. Zaten bu yüzden değil mi gökyüzünün dar gelmesi bize? İnsan herşeye alışıyor zamanla. Sıradanlaşıyor en özel anlar bile. Emeklemeye başlayan bebeğin telaşı kalmıyor, yürümeyi öğrenince istediğin hedefe. Ya da tek başına uzanmak raftaki bardağa. Ne heyecan doluydu hatırlasana. Sonra raftan indirmeye başladık tozlu bardakları. İlk harf ne de önemliydi, uzun uzun cümleler kurmadan önce. İlk ders saati, sonra ilk tenefüs zili...! Sunii de olsa değeri ölçülmezdi hiçbir para birimiyle. Sonraları çalan hiçbir zil onun kadar etkilemez oldu bizi. İlk arkadaşımızın adı düşmezdi dilimziden. Üç nefes alsak, beş kere zikrederdik adını. Önemi büyüktü ilk arkadaşının adının. İlk aşk, yürekteki ilk ritim bozukluğu, ilk gözyaşı... Şimdi sadece gülümsemeye sebep. Belki de bazılarının zihnini zorlamaya. İnsan zamanla nelere alışıyor bir düşünsene. İlk andaki heyecanı yok oluyor zamanla. Bin yıllık tanışıklıklar, alışkanlığa dönüşünce sığamıyorsun koca gökyüzüne. Aynı tende ter olmaktan alınan zevk, çekil artık ayağımın altındanlara bırakıyor yerini. Islak geceleri kurutuyorsun önce. Gözbebeklerini yıkamaya başlıyorsun sonra. Sonra onlarda alışıyor ve kuruyor zamanla. Geçmişe bakıyorsun önce, sonra alışkanlıktan bakmalar başlıyor boş gözlerle. Eski heyecanı bitiyor bitmesine de, uzaklaşmalar niye başlıyor onu bilmiyorum...! Bildiğim tek şey var; Aynı gökyüzüne sığamıyoruz artık seninle... Yüzyıllardır aynı tene sığdığımız halde...!
..

Ah gökyüzü,
Utanç, bunaltı
Sevdasız sözler.
Uçuşum yasaklandı.
Çünkü şarhoşum,
Sarhoşum geceye karşı.

..

Açılan avuçlara rahmet çabuk ulaşır,
Kurda kuşa merhamet, gökyüzü yağmur taşır.
Kul olmanın gururu, aşkı ve heyecanı,
İlahi sıfatlar ki “Yaratan”dan bulaşır…
..

Sevdalar geldi geçti canı etti perişan
ne Aliler velilerle yaşandı şeref şan
sayende kararmadı ömrüm olduysa rahşan
sen geceme gökyüzü gökyüzüme süreyya

ah yokluğun deletti beni önümde gayya
mevsimime hangi iklimi getirdin Serra
..

çok sevmediğim birine benziyorsun bu gece istanbul
sarı saman kağıtlarımın bitmesine ramak kala
bir gökyüzü oyunu yapsan da affetsem seni
şiire benzemez bir kaç satır ile
..