Gökyüzü Yorgun Gene Şiiri - Mevlüt Yanar

Gönlümde bir ağırlık var
Gökyüzü yorgun gene
Duyduğum hıçkırıklar
Söylesenize
Yine ne var

Oğlun arabayı mı kaçırmış
Siviller mi ölmüş savaşta
Ekmezsiz mi bugünde iki çocuklu dul kadın
Yoksa hayatıma mutluluğuma kasteden silahlılar
El mi koymıuş maaşıma

Gökyüzü yorgun gene
Sanırım yağmayacak yağmur
Çocuk sınavı kazanamayacak
Çok ağlayacak
Hadi canım sende

Hadi canım sende
Gökyüzü yorgun gene
Gözkapaklarım düşüyor
Bir sıkıntı var içimde
Çözemedim çözülmüyor

Belki duyan anlayan olur beni
Belki senin için de yorgun gökler
Bir uzun hava dinleyebilseydim şimdi
Ya da bir armut ağacı gölgesinde
Bekleseydim

Sesim ulaşamaz ki bana
O kadar uzağım ben üstelik gökler yorgun
Yaşımın kaç olduğu önemli değil
Evim sıcak üç kişiyiz evde
Tam üç değişik senaryo sahnelenmekte

Sadece yazıyorum işte
Belki şiire benzemeyecek
Bilmem hayır var mı ağyara dertlenişte
Hiç sevmedim şu lafı
Kol kırılır yen içinde

Öyleya kardeşim kangrene dönüşmüş toplum
Kollar bacaklar kesilmede
Sağlammış aile bizde
Dertleşenlere cemaat denirmiş
Hepsi hikaye

Dedimya gökyüzü bugün yorgun
Şelaleler hala çağlıyorlar mı
Bir gönül ustası ararım
Onlar sevgileri bağlıyorlar mı

Deme sakın bana bunu deme
Gönüller tamir edilemez deme
Belki yarın güneş doğar
Veya lapa lapa yağar kar
Gökyüzü yorgun deme

Bıraktım artık düşünmeyi
Unutacağım ne varsa bildiklerim
İster rüzgar götürsün ister sel sürüklesin
Yılana bile sarılmayacağım
Bana sövene darılmayacağım

Teslim olacağım bana sahip olana
Dediklerini harfiyyen yapacağım
Vazgeçtim şahit olun şeytanlıktan
İddiacı olmayacağım ben diye
Ben diye kendimi kurmayacağım

Ve o zaman eminim ki gökyüzü masmavidir
Serçeler bile uçacaktır daldan dala
Oğlum sarılacak boynuma
İklimler gönül iklimlerine dönecek
Leylekler tüneyecek bacalara