Gökyüzü Sofrası Şiiri - Burhan İşiyok

Bir kere oturdun mu gökyüzü sofrasına
Şafağın kızılından da
Mavinin ucundan da
Yıldızların mercanı dan da
Güneşin tadından da
Ve tanın alacasından da tadacaksın

Bir kere oturdun mu gökyüzü sofrasına
aç kalkmayacaksın
Rüzgârın lodosundan, karayel, poyrazından da tadacaksın
Ve kar, tipi, yağmur ne varsa kaşıkla dalacaksın
Ve bu güzelim sofraya şükrünü sunacaksın
Ve havasından, suyundan, bulutundan da
Kendini mahrum bırakmayacaksın
Hele gökkuşağı renginden bir hırka yapacaksın
Ve boynuna bir ay parçası atkısını saracaksın
Ve gökyüzü sofrasından aç kalkmayacaksın

Bir kere oturdun mu gökyüzü sofrasına
Hele çiseleyen yağmurun notasını bulacaksın
Ve yağan tipinin sesinden besteler yapacaksın
Kendini esen rüzgarların kollarına bırakacaksın
Ve ilk kez aşık olduğun birinin gözlerine bakar gibi
Her güzelliğine sevdalanacaksın
Ve kayan her yıldızı kayıp sayacaksın ve merak salacaksın
Bulutun engellediği güneşin kıymetini anlayacaksın

Yani dostum
Bu gökyüzü sofrasında bulduğun her yemeğe kaşığı daldıracaksın
Bu güzelliklerden gönlünü mahrum bırakmayacaksın
Bir kere oturdun mu gökyüzü sofrasına
Her renginden tadacaksın