Gökyüzü kapalı Şiiri - Mahmut Çiçekdağı

Bak gökyüzü kapalı akıtıyor gözyaşlarını
Kursağımı bir şeyler deliyor sanki
Oturdum bir parka saatlerce
Islattım hatta üşütmek istedim anılarını
Sığındığım gözyaşlarının düş yansımalarını
Bıraktım kefenim olacak kara toprağın eteğine
İçime oturttuğun hayalleri
Yudum, yudum içtiğim
Çayla
Ve
Hüzünlerin boğazımı yakmasıyla boğmak istedim
Kayan yıldızlarla uğurlamak istedim
Sensiz kalan kırık yarınlarımı
Çıkarmak istedim derbeder olan sevdamın
Ceketini
Gönlümün nakkaşlı özlem örmelerini sökmek istedim
Dudağımda büyüyen hasret buselerini kurutmak istedim
Yaşamın sensizliğin çapak lı kırık kapalılarını kapatmak istedim
Geceleri sensizlik esaretinde olan gözlerimi
Yeni gün doğumlarına bırakmak istedim
Sensiz kalmak istedim
Boş sayfalara sevdanın mutluluk kelimeleri yazmak istedim
İstedim
İstedim
Ama sadece istedim
Sessizce içten mahkûmca
Lakin sendende sensizliğin sarhoşluğundan
Kurtulmayı başaramadım
İstemedim
Sevi yorumların hay kışlarınla yetinmek istedim
Seviyor sevmiyor papatya falları bana kâfi dedim
Yine en başa döndüm
Kapalı, açık gökyüzleriyle
Seni ve de sensizliği ömrüme akıttım

gökyüzü kapalı