Gökyüzü Aşıklarının Düellosu

Ay; Güneş'e dedi ki;

-Omuzumda milyonlarca yıldız dedemden kalma...
-Bu benim ne kadar asil olduğumu gösterir.
-Ya sen kimsin?

Güneş; gülümsedi Ay'a;

-Alnımdaki ter yağmurdur.
-Arkamda bir ordu olmasa da, bir orduya bedelim.
-Gün gelir bir bir düşer yıldızların, bense yağmaya devam ederim.

Ay; susacak gibi değil.

-Dedi; ben milyonları aydınlatırım

Güneş;

-Sen aydınlatırsın.
-Ben hem aydınlatır, hemde yakarım
-Düşün! ... Bir gözümü kapattığımda ne kadar karanlıkta kaldığını
-Gölgene bile vurmuyor ışığın

Ay;

-Sen kim? Aşk kim? Benim gibi sevemezsin
-Düşün ve gör sevdiğim uğruna ne hallere düştüğümü

Güneş;

-Sen sevdadan bahsediyorsun.
-Hiç gördün mü bensiz Bulut'un halini?
-O benim yıllar yılı ayrı düştüğüm sevdiğim
-Ve o yüzden yağmur göz yaşım değil
alnıma yazılmış terim benim...

Ay;

-Uzun bir süre susar...

Ve der ki Güneş'e...

-Elimden bir gün kayıp gidecek yıldızlarım yerine senin gibi
-alnıma yazılan sevdiğim olsaydı da sonsuza dek ayrı kalsaydım

Güneş üzülür Ay'ın haline...

-Keşke bende senin gibi karanlıkta kalsaydım da,
-Bir gün olsun Bulut'un yüzünü güldürebilseydim.