Gökyüzü Ağlar Şiiri - Nilgün Yıldırım

Bir masa da bırakırsın yalnızlığı,
Ve o, seni hep orada bekler.
Hayat eskiyip durur anılarda.
Kalp sustuğunda; akıl konuşmaya başlar.
Duyguların kırıp döktüklerini,
Sözcükler birleştiremez yine de.
Zamansız bir özlemek oturur içine, rüzgarlar eser.
Ne kalmışsa mazinin saklısında,
Alıp götürür uzak yağmurlara katıp.
Bir durak olursun; kimsenin durup beklemediği.
Düşüncesinde kalırsın yasaklı bir aşkın.
Bölünüp parçalanmış kuşkular üretirsin,
Ve kendi ördüğün ağlarda hapsolursun.
Yıldızları çalınmış bir gökyüzün olur.
Senden daha karadır yüreği, daha yalnız.
Bir gece yarısı; sen susarken çaresiz,
Gökyüzü ağlar, senden habersiz....

01,03,2008