Gökteki Melekler Ağlıyor

Gökteki melekler benim yalnızlığıma ağlıyor
Gece rüyalarımda yoruldum sensiz
Bu gece yine sensiz uyandım nerdesin
Gözyaşlarımı siliyorum ben yine
Acımasız hayatta ruhum susmayı öğrendi
Hayatı kaderde değil hep susmakta öğrendim
Hayat beni bir başıma dertlerimle bıraktı
İçime atıp acılarımı sensizliğe sesleneceğim meleğim
Geceleri karanlık odamda kendi kendime yüzleşeceğim
Hayatta yaşadıklarımı yazarak anlatacağım
Gökyüzündeki melekler yalnız bir başıma bırakıp gittin beni
Gökyüzünde yıldızlar var geceyi aydınlatır
Dostlarımı hasretim bir de özlemlerim vardı
Nasıl özlerim sevdiklerimi düşlerimde yaşarım
Yüreğimizde acıları hasretleri yaşarım
Giden gitmiştir gittiği gün bitmiştir
Ben gideni değil giden beni kaybetmiştir