Gökteki ay ben ve hayallerim

her gece bir tepede ona ismiyle seslenmek isterdim
resmini çizmek isterdim
leyli demek isterdim

dolunayın aksı suyun parlak yüzüne düşmüş
boylu boyunca uzanmış da su içiyor
tatlı bir ışık yalıyor gür ve parlak yelesini
suyun teninde tek bir ürperti bile yok
ses yok
seda yok

yine ışıl ışıl gök kapıları açılmış
yıldızların sesi duyuluyor
şebi yeldasından hayal perdesine
yağıyor kor ateşten alevler

neyleyim göğsüme dolan kara dağın sert rüzgarını
usulca lavlarını sürmüş içime
zindanlarıma hilal vurmuş bir kere

ay rengiyle boyanmış ufkun sisli hattı
yanmaya is tutmuş göklerdeki son küsuf
şahikaların ardında sanki yedi iklim
mutlu bir izdivaç yaşanıyor
ebet müddet tatlı bir heyecan

ruhumu ateş, yoksa gözleri mi alevden
sıcaklığıyla eriyor kuyusunda bir Yusuf
ışık binbir renge bürünmüş çehresinde
bin füsun fışkırıyor vuslat mevsiminden
vaslı sürülmüş dünya zeminlerine
günah işlemenin zevkini tatmak için

sihirli bakışlar ateş kesilmiş
bir şanlı fasıldır kıvılcım, yangın ve kül
sürgün yemiş ruhumun çöllerinde
içli bir çığlık rücu eder durur
yaz gecelerine ,ziya cümbüşüne
bir ışık istilasında zayi olmak için

suskun pencereler akşama doğru
ışıklar yanar kısık ve sarı
titrer kar soğuğunda üşümüş gibi
sert rüzgarlar onu alıp da götürmüş gibi
payesine ulaşmaya yetmez birkaç soluk
gecenin tam yarısında çırılçıplak can çekişir

afaka dalsın yeniden yorulan gözler
dalsın enginlere daha renkli seraplara
bir nazarlık zevk için cümle alem baksın
kutlu törenin ümitleri gürül gürül çağlasın

kan kızılı arzularım var benim
zihnimde tel örgüler
yüreğim ona sürgün
cinnet geçiririm şehir şehir

yarım kalmış bir savaşın içindeyim
yara bere çığlıklara kilitli son nefes
siren ağıtları ağır tondan çalmakta
her cenahtan kar beyaz bir hayalin gölgesi
akşamın son kızıllığı kan kusmakta
cürüm işlemenin azabını tatmak için

ezel bezminden beri deli gönül şaduman
alev almış düşlerden alnıma dokunan dudaklar kanar
öper tam ortasından gecenin sessizliği

redfer