Gökte Kanat Sesleri Şiiri - Nihal Mirdoğan

Sakın, sakinleşmeden bana seslenme, zaman !
Bu gün,devrik geçmişim gamlı gamlı duruyor
Dile gelmiş yarının tiktakları pek yaman
Arada kalan günse fermanımı kuruyor

Bugün, upuzun fâni ömrün neresindeyim
Anladım ki kurulan hüznün çevresindeyim
Bazân da defâ defâ târ'ların sesindeyim
Bazân yüreğime 'hey' diyen nağme vuruyor

Nece demin segâhı ruhumu avutur mu
Sabır nasıl bir güç ki ,dağları devirtir mi
Tepeden esen rüzgâr sızıyı savurtur mu
Ne deyim ? Bir özge dem, tam iliğimi sarıyor

Müşkil budur ki ; Dilim nağmeleri gözlerken
Aşkla ruha bâr olmuş güfteleri izlerken
İmdi dimağa düşen eşki, odla közlerden
Çalkalanan dereler,sükûtumu yarıyor

Âh o dereler,âh o koşup da akan sular
Hülyâma parıl parıl gürültülü akarlar
Bazân ,bahar seyrine çıkan sunalar dalar
Bazân yüzü sulara sürüyor,göy yürüyor

O sular , çarkta döne döne terle dolmuşsa
Küçücük bir değirmen rüzgâra yâr olmuşsa
Öğütülen emek dâne dâne kâr olmuşsa
Nece turlayan günü, devrân böyle görüyor

Hem yürüyor durmadan gökte kanat sesleri
Bulutların Zikrullah eyleyen nefesleri
Has bahçede açılır bülbülün kafesleri
"O" vücudun şehrine teselli götürüyor

Al renkli güller açsın ,ey bülbül ! Sen hiç susma
Aşk ! Ebedî bahçede vuslat sesini kısma
Mehtapta feryâdınla ,ulvî dengeyi sarsma
Böyle geçerken eyyam, ahengini örüyor

İlmek ilmek ahenge, sustum laylalar gibi
Ey ! Toplanın yıldızlar,haydi,Leylâlar gibi
Bir ân geniş sinede engin yaylalar gibi
Her semâvî koşu,vuslat yolu seriyor

Gülnihâl sen,ne dersin ,doğru yolca gitmeğe
Var aşka düş,hemişe azar azar bitmeğe
Ne dersin,nece âhlı yükleri def etmeğe
Şol yeller esip esip efsûnunu sürüyor

...Şükür Elhamdülillâh,hüzünler duruluyor

...Aşk ,burcuna giriyor,ufuklar beliriyor