Gökte kaç yldız Şiiri - İlyas Kaplan

oysa hayale bile sığmayan cennetler hep çocuktu
çocuk, cennet hazinelerinin nur kırıntılarıydı .

hep çocuktu dağların ,kırların çiçekleri
gecesi gündüzüyle, mevsimleriyle,
renkleriyle bir gelincik tarlası
yan yana ormandaki ağaçlar kadar
yağmurlar, vahalar kadar

geceler ,ilk defa böyle hazin tınlıyor
boş bakışlı çocukların dudaklarından dökülüyor
gökte kaç yıldız ,
ırmaklara bırakılmış kaç ay ,

kaç kez yerle gök çarpışıyor
ummanlar taşıyor, bulutlar köpürüyor
ne kadar öfke varsa coşmuş,
her zerresi bir çocuğun zihninde

bir yıldız daha kaydı alelacele
gökte kıvılcımlar fışkırarak ,
koşarak zehirli dumanlı, ateşlere
koşuyordu deli deli ,tutulamıyordu çocuk.
sürüklenerek, içi ateş dolu yarınlara

artık ne kaf dağına çıkarabileceği bir hayali var
ne de körpe bedenine katabileceği bir hikaye
her nefesi bir acı, her kalp sızısı bir ölüm
ölüm çocukların olduğu her yerde

med-cezirlerin etkisinde çocuk ,
alabildiğince deli yangınlar
her zerresine sirayet etmiş

her şeyin bir bedeli var…
duygular kaybedilir, inanç kaybedilir,
zaman kaybedilir, sevgi kaybedilir…
çocukta , sanılanın aksine kaybetmektir

redfer