İlk kar da
çocuktu soğuk
yeniydi beyaz
bir evdi pencere
bütün çocuklarda
bulutlara uzanmak değilmiydi
ağaçların hayali
dağlarda yüzerken
uyanıyormuş rüyalarından balıklar
Şehirlerden kaçıyor denizler
kabusundan kaçar gibi
öyle bir yok saymak ki senin yaptığın
karşılaşsak zıt yönlere gitmek için aynı yolda
içimden geçip gitmek istersin
ilkinde başarmıştın benim yokluğumda
şimdi sen bilmezsin
yok ediciliğini ayrılığın
Şimdi senden olalım
Şimdi sen ben
Biraz benden bahset kafi
Bugün senden olsun
üstünü yaşarım ben
Bugün sana mutluyum
en çok siz öldünüz bende
en güzel siz doğdunuz
hiç değmeden çığlığınız çığlığa
hatta gülüşleriniz ağlamaya
en çok da siz yaşadınız
Sen olmadan yaşanır mı senden
Bir şehir kendini sahile vurmuş
Kalbim sana seslenen martılar dır
Bacaları dumansız beton evlerinden
Yalnız bank denize nazır ölümü bekliyor
şiir öğretin bana konuşamıyorum
bir kaç mısra ağlayayım
kim bilir görürüm sonra
düzelir de nefeslerim
hem zaten dar oluyordu bana
bu renksiz deli gömleğim
Mutlu bir mahkumluk benimki
Bir yağmurun altında
buğulu camlar ardında
Bir özgürlük şarkısı
dönüyor kulaklarımda
Nasıl uçabilirim ağlayan göklerde
Gitme gece
Derininde oyuncak
Yastığımda yarın uyur
Ve hayaller görür rüya
Gözlerim ışıktan ölür
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!