Kah dumanı oluruz bir vapurun
İstanbulun boğazında
aşkımıza yaren şehr i İstanbul
Vapurumuzun sancağı ikiye bölerken denizi
sırf adalar için.
istanbula akan sular kadar dinginiz..
hani çocukken seversin de bir başka çocuğu
akşama kadar evin önünde oynarsın da oynarsın
günler kısacıktır, yanıbaşımızda soluk almakta akşam
sonra herkes evine gider
onun evi başkadır,bahçeleri yabancı
evleri hep sokağın karşısında ama nekadarda uzaktır
Yaşamak ister insan hep şuursuzca yaşamak
Zira akıl işi değildir kendiliğinden bulduğunu yaşamak
Bazen sevgilinin yanında yürürken görülüyorsun
arada bir
merhaba derim,yaşadığıma
çam ormanının içinde bir boşluğu bahçe yapmış evim
konuşuyormuş gibi benimle kar yağarken kristal tanecikleri
aradabir
merhaba derim
göçebe ruhuma çadırlar kuran
bana kendimi bende bulduran
sen ey etten tırnaktan,ilahi varlık
uçurum gözlerime uzanan
denizaşırı düşünceler taşır nehirler,
yanıbaşından gelip geçen ağaçların seyrinde
taşlara fısıldanır bulanık sularla,aşk denen iksir
hadi sende kır pantolonun paçalarını,
bir nehirde yaşayarak..
beklide; nehirdeki o yaprak sensin
sınırsız zamanda yanında
bir tebessümüne muhtaç
kaç kişi var hayatında
var oluş mutluluk mudur
ağaçtan,,böcekten,havadan sudan
olan bu yanılsamada
kelimeler kifayetsiz,,posta kutumda yaşayan gerçek gezegen...
ben yanında dili tutlmuş bir insancık
bir canlılık belirtisi olsa,katar katar kelimeler...
yeni ilhamlar tohumlanır
haybeye geçmesin bahar üzülürüm,,
Ey kelimelerin sahibi
Ey yüreklerimizi çalan toplu direniş
Ve gücün karşısında çıldırtan sesimiz
toprak olmak sana mı kaldı
hepimiz dururken ölmek sana mı
mutluluk;
beyaz bir sis bulutu değil,içine girmeyi beklediğin...
bazen bir çocuğun gözleriyle yan yana
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!