ardımızda bıraktığımız
yüzlerdeki gülümseme
telefonun ucundaki sesten
daha sıcak
dudaklarımız
yine aynı türküyü
söylediği gün
duyabileceğiz seslerimizi
ıradıkça
yüreklerimizin arası
daha da
büyütmek gerekmez mi
adımlarımızı
mutluluk nedir ki
karanfilden
dünyalar kuran
çocukluğumuzun
düşünden başka
limanlarında
insanlığın bıraktığı
sevgilileriz hepimiz
ağlarız
yüzümüzü eskitsek de
yüreklerimizi
onarmak için
renklerimiz
donuklaşmadan yine
bir gökkuşağı
olabilelim diye
Kayıt Tarihi : 29.8.2011 12:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
her biri başka bir arkadaşa yazılan bölümler adımlarımızı anlatıyor
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!