Gökkubbeye Çıkmış Duygular

Ağlaya ağlaya yaşarsın çile denizi olan zamanı
Ellerinde hüzün sarısı bir demet çiçek
Yüzünde zamansız bir mahcubiyet
Vücudun üstüne yığılmış külçe keder
Ne haldedir yüreğin biliyorum bu bir kader.
Her dem taze tutulmuş anılar buharlaşır
Ansızın gök kubbeye çıkarır seni
Yıllanmış gözyaşları eritir külçe duyguları içinde,
Neden zulmün rıhtımına tırmanmaktasın.

Sevinçler bozuldu, yeryüzü elem doldu.
İçindeki ihaneti seyrettikçe ölmekteyim,
Ey ilahlığa soyunmuş aciz acayip yaratık,
İsyan ediyorum çocuklar vurulmasın artık
Neden zalimin silahı önünde eğilmektesin.

Kalpler korku ile çarpar topluca,
Sular çırpınır, kuşlar çırpınır,
Kurşunlar değerse yetim güllerin kalbine,
Vururum kendimi gönül dağlarına.
Deprem olur, merhamet ölür altında.
Sevince benziyor hüzün bu diyarda.

Bülbülün figanı arşa çıkıp bulut olur,
Kızılca kıyamet kopar, ebemkuşağı iner yeryüzüne,
Gök kubbe kimin üzerin çökecek ey zalim?
Pamuktan merdivenlere tırmanıp çıkarlar
Ay yüzlü, ipek yürekli çocuklar yürek devletine.

Yalnız ben ağlarım yalın duygularla,
Ağır hüzünler ile çıkarım göğün en üst katına
Ayrılık aşkını bindirdi kendi atına
Âlemi seyret ki çiçekler ağlıyor,
Karakışta donup yas bağlıyor,
Yanıma düştü ağır bir gülle,
Güller açar mı etrafımda şimdi?
Ne zaman çıkaracaksın beni bu girdaptan ey karasevda?
Artık kollarınla sar beni ey aşkı yezdan.