Gokko. Şiiri - Servet Alkan

GOKKO.

İnsanca yaşamak ile şiirce yaşamak arasında kalmak
Kafkasyada savaş naraları atmak gibi…
Bana sorulsa oysa;
Yaşlandıkça gözlerimin yeşillenmesini dilerdim
Yaygın anlatı; hilaf/çenkı
Sen anla şiirin demediğini,çınkı
Beni öfkeli ırmaklarda ara,çağrılmayan Yakup da
Dört mevsim dua da,dört mevsim niyaz da
Salgınlar değil,Savaşlar değil,
Mesele bu değil ki Gokkom;
Fukaralık; İslam coğrafyasında…!

Adı ‘’Hiçbir zaman’’olanım;
Cehennem dediğin kazanılamamış savaş
Kuraldır bu edebiyatta,naz da/çinki
Şair şiirden aç kalkar ki;
Bilmedikleri,
Şiir yazmak bir ayıp ise
Şiirden kovulmak elli beş/Sürgün diyarı Kenan
Yalnız ölür beklemesini bilmeyen,Gokko…
Adaletsizlik değil,Sevgisizlik değil,
Mesele bu değil ki Gokkom;
Fukaralık; İslam Coğrafyasında…!

Kimseye muhtaç değilim dedikçe kopan gönül düğmeleri
Rabbim; hardal tanesini koru ve Ademi/Çünki
Benden kuyu istemişti bir zamanlar;
Keson mu,Artezyen mi,Hayrat mı?
Karanlıklar içindeki kırmızı halay,Kuyu Yusufun içinde
Ey Bilge ve Göçebe
Geyik seslerini gözlerinin içine dolduran kim?
Ebabil dudağından döküleni,öldüren pempeyi?
Yalnızlık değil,Yalansızlık değil,
Mesele bu değil ki Gokkom;
Fukaralık; İslam Coğrafyasında…!

Servet ALKAN
31.05.2020/Malatya