Maviye aşık bir Ankaralı... Denizi olmayan bir şehri sırf gökyüzü mavi diye sevmiş bir Adam...
Sana yazdığım dizeler
Duaymış sevgili,
Ben seni bu dizelerden daha çok sevmişim
Aklım almıyordu,
Bir türlü ihtimal vermiyordum
Içimdeki alevin
Yolun ne başındayım
Ne de sonunda
Gidemediğim
Kalamadığım bir yerdeyim
Olmayan kokunu kovamıyorum
Şu benliğimden
Aşk,
Pislenmiş gökkubbenin altında
Hüzünbaz bir serseri gibi
Kaçıyor
Maviliği anlatıyor sanki
Özgürlüğü
Bilir misin?
Mavi çağırır gökkuşağını
Kül rengi bulutlar
Icime dağılmaya yüz tutmuş
Belirir
Alıyla
Başka kadınların
Teninde
Açan çiçeklerin
Kokusunda olmadı hiç aklım
Ben senin gamzelerine
Çiçekler ekmeliydim
Bahar kokulu bir kadındı işte
Saçlarından güneş dökülür
Gamzelerinde çiçekler açardı
Ödü kopardı düşlerimden
Ne zaman geceye uyansa
Elleri, sakallarımda yanardı
Ardından bir türkü yakıyorum
Sigaramın ucunda
Senin tadın
Ciğerlerim bayram ediyor
Bir yanım yangın
Sözüm ona
Sadece mavi dahi
Çok geniş bir özgürlüktür kadın dediğin için.
Bir martının kanatları kadar gülebilir misin?
Korkmadan çevir İstanbul’u gerisin geriye,
Gör bak kadın, yine aynı yerdesin.
Bir sen bir de sigaram vardı
Vazgeçemediğim
Sen yüreğimde yangın
O ciğerimde duman
Gözlerin gözlerime yeşil sağnaklar döktüğü zaman
Sözcüklerim kafesinde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!