Gökhan ve Arkadaşları Şiiri - Hasan Okursoy

GÖKHAN VE ARKADAŞLARI

Yıllar arkasından
akşam akşam
çocukluğumdu konuşan

bir masada
arkadaşları ve gökhan
bana çocukluk ve gençlik
anılarımı hatırlatan

şu yaşlı yüreğimde
anılarımdır gelip giden

yalnızlığımın karanlığından
yaşlı geçkin yüreğim
yaşadıklarımı solur arkamdan

bir tutam ışık ne güzeldir
gecenin başlayan deminde

ah! o günler
ah! kaybolup giden umutlar
ah! o çocukluğum
saklambaç oynadığım
bekillinin gannörüsü
oğlakçılar bayırı
ince sokak
ve çalıkla yakı
yanımıza düşer tek tek

onların sıcaklığı sarar beni
çocukluğum gençliğim
saklambaçta saklandığım yer
konuşur birden

o günleri ararken
sımsıcak sardınız yüreğimi
gökhan alpagut
aytekin cumhur arif,
ali hakan, levent yılmaz
sizleri buldum bugün

diyor ki alpagut
tatadaki topladığımız üzümler
salkım salkım
küçük bir odada
tıkılıp sıkılsa da
narin ruhum

giderim gruba doğru
gıdım gıdım
tasalanmayın
bir gün
sizi de bulurum

tefekler
dürümünde tuzludur
başkadır tadı
dişlerini kamaştırır
ah üzümlerin alacası
tatlı ekşi arasıdır

o uzayıp giden yollarda
bir avgan sessizliği
ürpertir seni
susuzluğunda
dalıp gidersin
korkunda
uzaklara düşersin

orada
sabah ayazı
kömür kokusu
siner urbana
sımsıcak
gelir gidersin
gökhan alpa gut
ay tekin cumhur arif
ali hakan levent yılmaz
o saklandığım yerde
beni kimse bulamaz

hasan okursoy