katran karası
gecede
mısralarımda
bulutlu hayallerim
uçuşur
kalbim
cehennem alevleri doğuran
hüznü gördüm
gözlerinde
iki kapılı deryayı
ruhundan akan
oluk oluk kanı
nisan yağmurlarıyla
yıkanıp
menekşeler
mor kadife entarilerini giyerler
gökyüzüne kaldırıp kafalarını
sessiz sessiz bir şarkı söylerler
is kokulu rüzgarlar
efkarımı dağıtmıyor
kirletilmiş kalbimi
kurşun yüklü yağmurlar yıkamıyor
duy beni
hayal sevgili
ıssız sokaklarda
ellerimden tutandın
sen
daha derinlere doğru
adımlarken
karanlıkları
bir serçenin
gözyaşları kadar
sevdim seni
bir nisan sabahı
göz yaşına uyandım
hayat sustu
rahat bırak beni
katran karası gece
senin ellerine değil
yeşil gözlerine
mahkum olmak
istiyorum
gecekonduların
ağzı küfür dolu çocuğu
duyuyor musun başında dönen hatıra kuşlarını
kulak ver geçmişinin fısıldamalarına
öksüz zamanlarına
gecekonduların
sevdalarını
kalpten hissederek
insan gibi
yaşayabilecek misin
yoksa
bir Tanrı mı olacaksın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!