Gökhan Şahin Şiirleri - Şair Gökhan Şahin

insanın güç sandığı
hayatını boğan
kabuğudur aslında
beton tavanlı
dört duvardır
insanı karanlığa hapseden

hayat
zor gelir
geceleri
birkaç sayfa ve hüzünlü melodiler
tutar ellerimden
yalnızlığıma sarılırım

kadınım
mutluluğumun
annesi
sensin
kaybettiğim annemin nefesi
ilbahara dönüşün müjdesi

buz gibi
bir günüm daha geçti
sensiz
çaresizlik içerisinde
sessiz
ellerimde

hayallerim vardı
umutlarım
beyaz bir gelinlik
özlemi duyan bir
kızın hayalleri ve umutları gibi
sevdalarım vardı

mis gibi bir ekmek kokusu
ciğerlerime çektiğim
ve senin
teninin kokusu

dünyadaki saltanatı mı
sordun bana evlat
söyleyeyim
soğuk musalla taşında geçen
yaşanmayan dakikalar

mahkumum
ruhumu saran
soğuk taş duvarlara
katran karası gecelere
yalnızlığıma
ki yalnızlığım

göklere yükselen
harlı
alevlerden
birkaç avuç kül
muhteşem saraylardan
geriye

kalbinin derinliklerindeki
çocuğun kalbine dokun
sevdalar yeşersin
ellerinden tuttuğunda
sabah çiğ tanelerini
öpsün gözlerin