Gökhan Güneş Şiirleri - Şair Gökhan Güneş

Aşk denilen rüzgarın, yolu senden geçince;
Boğazın düğümlenip, yutkunduğun oldu mu?
Çıkar yol bulamayıp, kadeh kadeh içince;
Bir noktaya bakıp da, ağladığın oldu mu?

Güneşin kaybolduğu, bir sahil akşamında.

Dünya büyüktü eskiden,
Denizinde, dağında, kaybolur giderdim,
Bazen de umutsuzluğa kapılır,
Sigaramla yılları yarıştırırdım.
Dünya büyüktü.
Dünya büyüktü; çünkü sen daha yoktun yüreğimde,

Bulutlar kenetlenmiş, tebessüm yok güneşten;
Bahar ne zaman gelir, haberi olan var mı?
Gönül tarumar olmuş, bu uzun bekleyişten.
Hasretin anlamını, benden iyi bilen var mı?

Bir sarı yaban gülü, yüreğimden söküldü!

Eskidenmiş organik aşklar. Şimdi gsm gürültüsünde,msn görüntüsünde, kanserli bir hücre olmuş aşk.Yok öyle sevgiliye mektup yazıp da bir ay postacı yolu gözlemek. Çevirdin mi numarayı, çıkmalı sevgili karşına. Yada msn den yazmalı, hele birde webcam varsa... Ne gerek var parklarda bahçelerde buluşmaya, çiçekle böcekle uğraşmaya. Çevrimiçi olmak yeterli,onlıne olmak yada.Çevrimiçi ortamda kaptım bende, gözlerinden virüsü.Ve sesinle yayıldı, tüm benliğime. Her sabah ctrl-alt-delet yapıp, yeniden başlat diyorum hayatı. Ama nafile.Gözlerimi açtığımda, gözlerin beliriyor ekranımda. Silmeyi beceremedim seni bir türlü, ve zamanla alıştım seni sensiz yaşamaya.
Bazen düşünüyorum da. Seninle evlenseydik, beyaz eşya masrafımız da olmazdı.Ne radyo alırdım, ne televizyon. Seni dinleyip, seni izlemek varken, doya doya. Buzdolabına da gerek yok, çünkü zaten aç kalırdık. Senin yanından kaldırıp da, kimse işe gönderemezdi beni. Benimle aç kalmayı kabül edermisin, diye yapmıştım zaten evlilik teklifini.Ve sende “hayır” demiştin. Gülerek.
Keşke, bunlarsız bir ortamda tanısaydım seni. Sana mektup yazsaydım, bekleseydim günlerce, ve mektubunla aşkı öğrenseydim. Keşke ben seni, organik aşklar döneminde sevseydim.

Öyle bir yer olsa ki
Sular tersine aksa
Uçan kelebeklerin
Hepsi kravat taksa

Öyle bir yer olsa ki

Bu günlerde aşk nedir diye sorsalar;
Bu kadar ağlattığına göre, soğan gibi bir şey derdim herhalde.
Bu günlerde aşk nedir diye sorsalar;
Öyle bir geçti ki üzerimden, kamyon derdim herhalde!
Evet..Aşkın adı kamyon olsun.
Yada…

Gönle kış gelir bazen,
Kalbin bulutlanır, ümitlerin üşür,
Karamsarlıklar giyinirsin kat kat.
Yine de ısınamasın, hem de hiç kimseye.
Kar gibi düşersin yavaş yavaş.
Aslında kar tanesi gibi;

Bir parçamı yitirmişim derinlerde,
çıkaramıyorum sevdadan.
Kapatmışım düş ülkemi...
Hangi tel den adımlarım yarına...
Bilinmezlik,umarsızlık karalamalarımda...
Bir kırıntı düşüyor yapraklarıma,

Bir gün anlayacaksın;
Bilmediğin şeyleri, elbet öğreneceksin.
Tatmadığın duygu, iliklerine kadar saracak bir gün.
Yazı kışı baharı, tane tane yaşayacaksın.
Gökyüzünün rengi, denizin mavisi,
Çok şey hatırlatacak sana.

Maksadını yitirmiş, değersiz olmuş insan.
Zevk ü sefa içinde, uzaklaşmış fıtrattan.
Ne kalp de vicdan kalmış, ne davranışta ihsan.
Yalanlarla yıkanmış bu düzenbaz hayattan,
Tek çâre vazgeçmektir; beşeri saltanattan.