Gün batar, içimi hasret boğar
Gün batar, geceler hep zemheri
Gün açar, siyah bir güneş doğar
Yaşıyorum yapa yalnız mahşeri..
Aklıma başım alan himmet nerede
Başıma başın veren cinnet nerede
Yokmuş gökte sallamacın kuyruğu
İçtikce dokunmayan şehvet nerede
Safını safca tutan esvap nerede
Madde ile can eder insanın hizmetini
Yaşarda hayvan bilmez fikrinin kıymetini
On on beş saniyenin şanını şöhretini
Bilen var bilmeyen var, ben söylerim hak için
Kelam gelirken Özden, öküzünün sırtında
Neden mi susuyorum..
Çünkü kıyısındasın şuan bensizliğin
Dudaklarımın kenarına tutunmuş
Bekliyorsun...
Benmişim benim derdim, bu dert benden içeri
Yürürüm ebediye, edep benden geçeli
Haz bende azap bende, bal zehrinden içeli
Taht bende makam bende, kıymık, kıymık üzeri
Düş önüme pür ışık, sen yanda ben söneyim
Azap olsa her zerren, ben ol sen bana
Ölüm bana güzeldir, ben ise sana
Korkarım ve bakamam sensiz insana
Hiç olurum doğarım sonsuz rahminden
Ben manada büyürüm, vucut zahiren
Dedi bir gün yolun bana düşer mi
Dedim senin yolun taş mı, çimen mi
Dedi aşkın yolu, hiç farkeder mi
Dedim ölesim var
O dedi yok yok
Ey aşk..
Kapıları zincirli mistik zındanım
Kesildikce büyüyen tılsımlı ağaç
Gözümü yumdukca öze vardığım
Özüm yine bu gece sensizliğe aç
Gelme ölüm, soğuk bu kent bu gece..
Azığım yok, döşeğim yok, yerim dar.
Alacaksan beni al sen sadece..
Bunca cana kefen olma, zalım kar.!
Bu ne mahşer! Kalktı duaya eller..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!