azap olsa her zerren, ben ol sen bana
ölüm bana güzeldir, ben ise sana
korkarım ve bakamam sensiz insana
hiç olurum doğarım sonsuz rahminden
ben manada büyürüm, vucut zahirlen
Kaybolurum o fisun gözlerinin nurunda...
Ruhumun urbası ol sarıp seni giyeyim..
Kavuşmamızın adı, ölüm ise uğrunda..
O kahve gözlerine kefensiz gömüleyim..
Hiçlik hırkasını giymek muradım
Yokmuşum var sandım hâl böyle imiş
Erdi aklım gayba, gördüm hünerin
İnsan doğmak değil, insan olmakmış
Har olur yanarım üfleme gayrı
Saat gecenin sabaha küstüğü vakit
Sigaramın dumanında derine daldım
Yıllardır içimden çıkmak isteyen
Yalnızlık çilesini muhattap aldım
Ey istanbul söyle varmı bende hal
Bir ses indi sağ başıma gaipten
Sesine ses verse dilim kanarmı
Varmaz başım huzuruna ayıptan
Dostundan el alsa elim yanarmı
Mor ölümler doğurdum gecelerde
Aklıma başım alan himmet nerede
Başıma başın veren cinnet nerede
Yokmuş gökte sallamacın kuyruğu
İçtikce dokunmayan şehvet nerede
Safını safca tutan esvap nerede
Rüya gibisin..
Tıpkı rüyam gibisin..
Uyanmak istemediğim fakat
Uyanmak icin terler döktüğüm..
Kalktığımda batmış bir güneşin mehtabında şafağın söküşünü izlemekmi yoksa bu....
Allahım Beynimin içinde sorular karmaşası...
Seni sevenlerin köyünü aştım
Erenler elinden suyumu içtim
Gördüm beni benden, kendimden geçtim
Aşkının sırrına nail et beni
Gördüm ki ne canda, nede Canan’da
Bu geceyi üzerine sek içtim..
Döndü başim.. gecedenmi, sendenmi
Düştüm gözden mih gibi yere geçtim
Bu serzeniş havadanmi, nemdenmi..
Aç bağrını gireyim ey.., taze sin..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!