Ayanlar sormuşlar:
Bu dünya'da en kötü şey nedir ?
Dedi ki ; Melek şair,
Kırılan kalp oynanılan duygular.
Divaneler sormuşlar:
Beş parasız gezdiğim sokaklarda,
Ben Mavi olsaydım, sen pembe,
Gönlümün paslı direklerinde,
Soğuk Ay ışığının olduğu yollarda.
Bütün Şairlere selam olsun !
Ne günahım var,
Gözleriyle etkiledi yar,
Etti gönlümü har,
Duygularımla oynadı yar.
Kafesteyim her yanım kıskaç,
İnsanlardan uzak bir yerdeyim,
Bir yaban gölü karadere göleti,
Turkuaz rengi özgür ruhumu alevlendiriyor,
Kırıyor zincirlerini o şehir kölesinin.
Özledim çanakkaleyi,
Feribotla yararken,
İstiklal kokan boğazı,
Alçakta uçan,
Bize yoldaş olan martıları.
Özledim bir gülü delice özledim,
Dayanmak acılara dayanmak,
Sabırla beklemek,
Başaramadım kaybettim,
Deli gönül kaybettim.
Fısıldayacak çekirge,
Gülü ne kadar sevdiğini,
Bekleyecek !
Paltolu adam sevdiğini,
Denizsiz limanın iskelesinde.
Hani !!!
Zaman,
Bir ilaç deyipte beni ve kendini kandıranlar,
Hani nerede.
Oysa zaman daha kötü ediyor insanı,
Acılarla yoğuruyor bedenleri...
Köhne dünyanın,
Sefil baykuşlarıyız,
Sahte rüyaların,
Hayal bekçileri,
Dünya toprağının
Tarla fareleri.
Oysaki ben bir şairdim,
Deli divane yollarda seni arayarak gezen.
Oysaki ben bir şairdim,
Gökteki parıldayan yıldızlar kadar yalnız olan.
Oysaki ben bir şairdim,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!