Gökgüvercin Şiiri - Savaş Barha

Gündüz güldüğünde
gözlerin semaya yansıyor,
semayı gökkuşağı kaplıyor.

Gece güldüğünde
gözlerin yeryüzüne yansıyor,
yeryüzünü ay ışığı aydınlatıyor.

Evet evet,
işte buramdasın, sol yanımda.

Sol yanımda,
buram buram kokmaktasın.

Sol yanım; memleketim.
Sol yanım, en güzel düş yerim.

Ne gözlerim seni görmeye doydu,
ne kulağım sesini kana kana duydu.

Eksiğim.
Eksiğim, bir türlü tamamlanamadım.

Papatyalar kapıma kadar gelmiş.
Git ey bahar! Ben hâlâ kıştayım.

Ben... Ben... Ben...
Ben, sana hâlâ hasretim.

Bir sığıntıydım,
yamacına sığındım.

Yamacında tattım aşkı.
Yamacındı en sıcak yerim.
Yamacındı benim cennetim.
Yamacındı benim gök kubbem.

Sen aklıma düşünce
yüreğim avcumda gibi.

Yüreğim,
çiğ tanesi ürkekliğinde.

Hayır, ağlama!
Ben ikimiz içinde ağladım.

Okyanuslar kadar gözyaşı serpiştirdim
bahtım gibi kara bahtlı kurak topraklara.

Sen,
her daim gül.

Sen gül ki; umutlar yeşersin,
hayalini kurduğumuz yarınlara.

Saçların gibi yumuşak,
gözlerin gibi rengârenk olsun yarınlar.

Ben, illegal yanın, ellerini tutunca
göğsünde volkanlar patlamış gibi
heyecanlanıp konuşamayan ben,
seni hayallerimde büyütüyorum.

Hayallerimde sana hayat veriyor,
hayallerimde boynuna sarılıyor,
hayallerimde senle konuşuyorum.

Hayallerle uyuyor,
anılarla yaşıyorum.

Ne diyordum Ay Işığım;
buramda, işte buramda
sol yanımda, kalbimin
en ücra köşesinde
en güzel şiirlerde
seni sakladım.

Sen, şiirlerde varsın,
şiirlerde yaşayacaksın.

Şiirler;
senle var olacak,
senle hayat bulacak,
senle ebediyen yaşayacak.

Seni düşünmeden yapamıyor,
seni düşünmeden rüya görmüyor,
seni düşünmeden ben, ben olamıyorum.

Ben, senle var oluyor,
senle mana buluyorum.

Sen olmayınca
karanlığına mahkûmum.

Ya düşümdesin ya zikrimde.
Ya gülüşlerdesin ya semada.

Her şeyde sen varsın.
Hava gibi, su gibi, Allah gibi.

Hayır, ağlamıyorum.
İnan bana ağlamıyorum.

Mutluluğum içime sığmadı.
İçime sığmayan mutluluğum
gözlerimden katre katre taşıyor,
toprağa sırılsıklam âşık yağmur gibi,
esaretten kurtulan tutsak bir kuş gibi,
oğlunu kucaklayan cumartesi annesi gibi.

Sen düşlerime konunca
allı, pullu, duvaklı bir gelin gibi
ömürlük mutluluklar yaşıyorum.

Sen değil misin
ömrüme ömür katan,
kalbime göz kulak olan?

İnsanlık,
insanlık Ay Işığım, insanlık.

Hayvanlığın hayvanlara yakıştığı gibi
insanlık insanlara yakışmıyor Ay Işığım.

Ama yine bir insan kurtaracak insanlığı
insanların elinden, İsrafil Sur’a üflemeden.

Ölüm anı gelip çatmadan
ellerimiz son bir kez kavuşsun.

Şehidin silahına sarıldığı gibi
sarılayım sana, sımsıkı, ölümüne.

Kurşunlara dizilsek de
illegal şiirler okuyalım,
yasak şarkılar söyleyelim.

Kaderi yeniden yazalım,
insanı yeniden yaratalım.

Mutluluğu biz tayin edelim.
Mutlu olmakla hükümlü olalım.

Ne kadar gargat ağacı varsa
hepsini toplayıp kâğıt yapalım.

Öldürülen masumların,
çocukların feryadına ses olalım.

Vaadedilmiş toprakları
bütün insanlığa açalım.

Kurumuş çorak kalpleri
Fırat'la, Dicle'yle sulayalım.

Mezopotamya dağlarında
sevinç gözyaşları akadursun.
Dereler mutlulukla dolup taşsın.

Yazalım Ay Işığım.
Bıkmadan, usanmadan.
Güzel olan ne varsa yazalım.

Kuzuların şen şakrak
zıplayışını yazalım.

Bir bebeğin memeden
süt içişini yazalım.

Çiçeklerin özünü toplayan
arıları yazalım.

Sivilcesi çıkmış genç bir kızın
utangaçlığını yazalım.

Elli beşlik ihtiyar bir delikanlının
elindeki çiçek demetini yazalım.

Yazarak zamana yön verelim.
Geceden sonra yine gece olsun.
Gecelerde buluşsun gizli âşıklar.

Tut şu tokmağı,
vur boynuma asılı davula
ve ses ver sesime.

Haydi uyanın.
Hayat, uykuyla heba edilecek
kadar kötü değil henüz.

Kalkın bir şiir yazın
veyahut bir şiir okuyun.

Türkü dinleyin.
Pencereyi açın ağaçları seyredin.

Daha ölmedik, işte bir gökgüvercin.

Haydi, gülümseyin.