Gökdelen Olurum Şiiri - Mehmet Bekir Nal

Besle beni güzel şehir
Ver çayından bir yudum
Çimenlerinde kaybet aklımı
Kapatayım seninle gözlerimi
Başka alemde uyanayım izin ver
Tut ellerimden kaydığım anda
Bu dünyanın çatık kaşlı canavarlarını
Uzak tut yüreğimden
Aç bi ilaç çocuklar gibiyim sensiz
Varlığınsa büyütür ruhumu
Gökdelen olurum mazini dinlerken sevgili şehir
Çeşmelerinden içerken kana kana
Bir parça daha sen olurum
Her defasında
Ruhumla aranda köprü bulurum
Bilgiyle dolar haznem
O cehennem ateşini söndürürken
Kendi dünyamda yağmur olurum
Bilir misin ey koca şehir?
Neden dolandığımı yollarında?
Gözlerimin içinde sen varsın hala
Gezen de sensin oturan da!
Rüzgar çıksa da bilirim
Sensin içimde esen coşkuyla!