Gökçe Şiiri - Yusuf Durmuş

Sessizliğin kışı,yanında yaz gökçe,
Konçuyluğun narı közünden az gökçe,
Sözcüklerin raksı sesinde naz gökçe,
Bende;neşende,kederinde haz gökçe.

Erisin üzerime gökte ki katlar,
Mezarım olsun Sakaryalar Fıratlar,
Durmasınlar önünde vurulsun atlar,
Sende;düştüğü yere beni yaz gökçe.

Neye yaradı bilmem bunca yaş ve ter,
Bir ben giremedim ya beter ki beter,
Gönlünün yüceliği yurduma benzer,
Bir köşesine de kabrimi kaz gökçe.

İstemem sensiz geçecekse hayatı,
İstemem zümrütlü taçlı saltanatı,
Gönlünden üstün müdür bir cennet katı?
Sen yoksan nefesim bile alaz gökçe.

Sevda kuşunun kanadı kırık olur,
Ötüşündeki nağmeyi dinle nolur.
Dil bulamaz sözü belki şiir bulur,
Ayrılık türkü ise şiir saz gökçe.

Ezildi diye hiç vazgeçer mi gönül?
Bakmadı diye güle küser mi bülbül?
Yaz güneşine bile kızmazken sümbül.
Yiğit adama yakışır mı vaz gökçe.

Veda etmem gerekir belkide sana.
Sevdim deyince giremem hayatına.
Geçemedim kapılarının ardına.
Bilirim zorla güzellik olmaz gökçe.

İsli rüyamdan geçerken ince ince,
Gerçek kalsan bir sigara süresince.
Yanağımı okşasan ölmeden önce,
Ölüm gelse bile yüzüm solmaz gökçe.

Yavru ceylanı yakalamak ne zormuş,
Bu kovalayış başka kimleri yormuş?
Görsem kış binmiş zamana gidiyormuş.
Çıkmaz yine aklımdan o ayaz gökçe.

Olmazın boynu vurulmazsa nihayet,
Ol deyince olduran da vardır elbet.
Yüce Allah! Göstermez misin merhamet?
Nasip olmaz mı bana cilvenaz gökçe?

Rahata ereceğim akıbetinde,
Ruhum kanat vuracak mehabetinde.
Nasip edince rabbim inayetinde.
Kaderin şefkatinden kaçılmaz gökçe.

Uyanırken görebilir miyim bir gün,
Bilmem ki,biter mi bu hasret bu sürgün.
Sabah gözünü açtığında gördüğün,
İlk ışığa adlarımızı yaz gökçe.

Mutlak seveceksin diyen Atsız gibi,
Eminim seveceksin gönlüm sahibi.
Sev ki aydınlansın bu kuyunun dibi.
Yusuf kuyusunda bitti avaz gökçe.

Bakışlarında tutulsun ay ve güneş.
Her gülüşün bir yıldız kaymasına eş.
Nesimî değil sensin,çâr'la penc-û şeş.
Ben Köroğlu isem,sen Han Ayvaz gökçe.

Ellerinde dirilir çiçek ve bahar,
Dokunursan bir güle o zaman kokar,
Tiryakileşir menekşe,seni arar.
Sen olmazsan çiçeklerim açmaz gökçe.

Tatlı bir rüzgar eser hep gülünce sen,
Altaylar bezeli,bozkırım gibi şen.
Eğer atalardan miras değil isen,
Şükrün için sadece namaz az gökçe.

Ülkende kuzeyde mi kutup yıldızı?
Var mı ve yahut sırçadan deniz kızı?
Ayırmak kolay mı ak günden albızı?
Seni anlamaya çalışmak haz gökçe.

Lavantalardan taç yapıp versem sana,
Takınca kokusu yayılır her yana,
Senden gelen koku bile yeter bana,
Baharın kokusu kokundan az gökçe.