GÖKte yıldız yerde biz, iz bıraktık serde iz
Ölümlü bedenlerle verdik yeminle son söz
Kökü sağlam tek çınar büyür yirmi dört filiz
ALPerence koşarken nefesimiz çıkar tiz
Lal olan dil çözülür geliyor Türkler diye
Parlar Türk’ün yıldızı maziden ta atiye
G ömerim bu sevdayı yürek denen mezara
Ö zlemim gizli kalır uğratmam hiç nazara
K ıymetini bilirim düşürmem ben pazara
A dıma şiir yazdım sunduğum bergüzara
L ütfedip yer aç bana azcık kalbinde bir yer
P apatyadan fal baksan en son yaprak GÖKALP der …
Kafkasi
15 10 2015
Kayıt Tarihi : 16.10.2015 00:44:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Osman Onuktav](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/10/16/gokalp.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!