Ah, içimdeki o mavi çocuk..
Dünyanın kirini avuçlarına sığdıramaz,
Ama bir tek gülüşüyle,
Dünyayı temizler sanırdı.
Ben de inanırdım ona…
Belki de bu yüzden,
Hangi yaşa varsam
Ruhum, hep yarım kalmış bir uçurtma gibi
göğe bağlı kalırdı.
Ve bilirsin ki,
Bazı ruhlar büyümez;
Büyürse ölür.
Ben o çocuğu yaşatıyorum hâla ;
Gök mavisi nefesini üfleyip,
Kalbimin karanlık lambalarını yakıyor
her gece..
Kayıt Tarihi : 24.11.2025 22:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!