*Gök Kafes Şiiri - Şükrü Özmen

Kırıldı gök kafesi her yer kuş artık
Sesine hüzzam tonlar eklendi gelinciklerin
Kokusundan hayatlar fışkırdı toprağın
Kırıldı yer kafesi her yer kış artık

****

Uzat ellerini sona gidelim
Ya da uzatma ve kal biraz daha
Bu savaş bu yarış ölümden elim
Dünyanın pasına dal biraz daha..

İçimde hançeri bilenir aşkın
Bilenir içimde bir yol türküsü
Yollar ki kıvrımlı Sular ki taşkın
Gitmektir gönlümün bütün ülküsü

Sormaya korktuğum sorulardan çok
Bilmeyi bilmemek durağındayım
Zaman ki beynime saplanmış bir ok
Ölmemek çün yanmak çerağındayım

Sesimde biriken bir sürü kuş var
Haykırıp uçursam geri dönmezler
Yüzümün fayında bir ince düş var
Sussam ebabiller konuşsam filler

Korkuyu ve kahrı uzanıp göğe
Çekiyorum göğsümün cenderesine
Kırgınım dargınım yine de göğe
Almadı resmimi penceresine

Aynaya uzandım suya dokundum
Aslım suretimde var mı bilmeden
Elest dendi bel'a dedim okundum
Düğün mü ağıt mı har mı bilmeden

İçimde ateşler dışım buzuldan
Dünyayla yarışta berabereyiz
Dışım mavi yeşil içim kızıldan
Dünya da ve ben de harabedeyiz

..