Göğüskafesimden körneşterlerle antidepresanlar söküyorsun amelyatta bu iyi;
Ya da istavrozumdaki katedralde tersçarmıh gibi afarozlu şeytanlara
Melankolik teçhizatlarla antidepresanların kapsüllerce zehriyle geriliorum
Sonra omuriliğimde şahmerdan yılanlarının depresyonlu lanetidir yokluğun
Anarşist palyaçoların kanalizasyon fısıldayan uzunmetraj kabusları gibi
gözlerin ki; iltihaplı çıbanlardan müteşekkil pasaportsuz sürgünlüğümün ülkesi
Gibi gerillayım omurgandan omuriliklerine dek sömürülmüş müstemleke ülkende
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta